De hoed van Napoleon

4 februari 2020 - Tafraoute, Marokko

Ik fietste vandaag naar de hoed van Napoleon. Een van de spectaculaire granieten rotsen in het keteldal  rond Tafraout. Een klimmetje heen, een afdaling terug. Een van de mooiste fietstochtjes, die ik ooit gemaakt heb. 

Tafraout is ingebed in roze graniet en is het gebied van de Ammeln Berbers. De omgeving is werkelijk spectaculair. Ik heb ook nog het geluk dat de vele amandelbomen in deze omgeving nu in bloei staan. Tegen de avond worden de granieten rotsen door het avondlicht rood. Het is zelfs een wat onaardse aanblik. Mijn plekje hier op de camping is onbetaalbaar, mijn uitzicht is fenomenaal!

Vanuit Taroudant nam ik de P 1723, hoewel Google maps de 105 aangaf. Maar ik gokte erop dat die weg goed genoeg was. Ik reed vervolgens (rustig) langs duizelingwekkende  afgronden langs die smalle weg door het Anti-Atlasgebergte naar de oasestad Tafraout.
 

Ik blijf hier nog een paar dagen. Morgen weer fietsen, ik geniet ervan. Maar ik heb vanavond nog een klus: een stuk of vijftig vliegen in de camper dood slaan..... anders kan ik vannacht niet slapen. Eigen schuld.... had ik de deur maar niet open moeten laten staan...🥺

Foto’s

7 Reacties

  1. Henny:
    4 februari 2020
    Te gek. Op de fiets door de woestijn. Ben jij een bezienswaardigheid of kom je meer fietsers tegen?
  2. Gerda:
    4 februari 2020
    Vandaag kwam ik een fietser tegen op een mountainbike. Verder niets, behalve Marokkaanse auto’s natuurlijk. Het was even klimmen, af en toe even afstappen voor me, maar fantastisch! Ik rij natuurlijk op een gewone stadsfiets met een mandje en fietstassen... dat is dus wel een bezienswaardigheid hier😉
  3. Sigrid:
    4 februari 2020
    Wow Gerda, dit klinkt echt als een geweldig mooie belevenis. Ik geniet met je mee, want ik zie de beelden en jou op je fiets voor me, voorzover dit haalbaar is in gedachte. Wie weet kunnen wij dit spektakel ook een keer gaan bekijken. Aan jou aanstekelijke verhaal zal dat niet liggen.
    Groeten uit Beverwijk onder de rook van tata
  4. Wil:
    4 februari 2020
    Wat een fantastische tocht met weer zulke prachtige foto's!!! En wat een onderneming zo alleen zo'n fietstocht.... Je durft wel met je " stadsfiets" door de woestijn! Lieve groet
  5. Marie-Constance Smeeman:
    4 februari 2020
    Toch snap ik goed dat men daar weg wil, want het is toch wel bar droog .
  6. Lia Boekhout:
    5 februari 2020
    Wat een prachtige natuur daar.
    Weer genoten van je verhaal en foto,s.
  7. Dikkie van de Blaak:
    5 februari 2020
    Prachtig Gerda mooie foto's en verhalen. Ik zie mezelf niet op de fiets in de woestijn maar het natuurlijk wel een aparte belevenis. Als je weer in Ede bent horen we wel van je hoe het allemaal was. Geniet er voorlopig nog maar van. Gr Dikkie en FJ.