De bel gaat..
13 februari 2019 - Wonboyn, Australiƫ
De bel gaat, en steeds weer, en dat gaat de hele dag door, van zonsopgang tot zonsondergang. š En daarna.....staat er verse vis op het menu, net gevangen uit het meer. Het ā gebelā stopte toen de zon onder ging.š
Ik ben nu aan het Wonboyn Lake, een verborgen pareltje Ā en een waar vogelparadijs. De belhoningeters Ā (Bellbirds) zijn hoog in de Eucalyptusbomen met elkaar aan het ābellenā. Luister in de video met me mee terwijl ik naar het meer loop, het is echt heel bijzonder! Maar er is meer! šKoningsparkieten, Regenboogloris , Honingeters en nog veel meer schitterende vogels zijn hier. Heel veel en zomaar...... echt helemaal in het wild dus. Zie de fotoās en videoās...
Op de campsite hier veel AustraliĆ«rs die in het meer gaan vissen iedere dag. Werkelijk een nationale āsportā hier: vissen! Geen etenswaar te koop hier ( 40 kilometer verderop dus) maar wel visgerei Ā en aas!šGisteren kreeg ik dus vers gevangen vis van de ā vissersā, mijn overburenš Heerlijk!
Een flinke klim vandaag naar het meer, toen een pad, een trail naar het meer. Daar trof ik de bellbirds aan, zelfs een pasgeboren jong. De natuur is weer schitterend hier. Ā
Morgen weer verder, langs de mooie kust hier richting Sydney. Ik kan nauwelijks kiezen waar ik nog wil stoppenš
En het weer wordt ook weer warmer. Dus alle kans dat er weer veel te genieten valt. Ook voor ons.
Gr Dikkie
Dit is echt de reis van je leven.
En het mooie is dat wij kunnen mee genieten.
Wat moet het heerlijk zijn in die overweldigende natuur rond te lopen en sowieso te zijn!!
Ik heb Raymond Island naar mijn neefje Raymond doorgestuurd, die wist nog niet dat hij een eigen eiland heeft š. Verder blijft het " meereizen" genieten.