Bien, signora, muy bien

Drie maanden was ik “ madame” . Vandaag was het weer “signora” .
Ik ging als laatste de boot op naar het bovendek,  via een soort takelbare ijzeren rail. En daar stond ik ( mijn camper dus) en vroeg mij heel even af hoe ik weer beneden zou komen, want alles stond vol propvol met auto’s en campers. 
Mijn gedachtenflits van toen werd twee uur later wel bewaarheid: ik moest dus achteruit over die rail die steile helling  van zo’n 15 procent weer af. Iedereen om mij heen stond te kijken.....het zweet brak me even uit....maar het lukte goed: Bien, Signora, Muy bien. Een duim omhoog en een grote glimlach van de man die me naar beneden leidde. 
 

En toen was ik weer in Spanje. Ik nam het zekere voor het onzekere: ik moet nog een paar grenzen over. En het visioen om in Marokko twee weken in de camper in quarantaine te zitten leek me niet zo’n fijn vooruitzicht, ook daar is inmiddels het virus. Je weet maar nooit welke maatregelen de koning van Marokko in petto heeft immers. Dan ben ik liever in Europa. 
Alle vragen over gezondheid bij aankomst in Spanje kon ik naar waarheid positief beantwoorden! Het gaat mij goed en ik wil nog even genieten hier.

Ik ben gestart hier met het inkopen van heerlijke tapas: rauwe ham, worst, verrukkelijke kaas en een fles Rioja. En dat gaat er wel in 😎😎😀.. ieder pondje gaat door het mondje helaas🥺🙄